รู้ว่าหลอกเธอไว้ และหวังว่าเธอเข้าใจ
ดั่งว่าเดินทางมาไกล ไกลจนกู่ไม่กลับ
รู้ว่านี่น่ะร้าย เป็นตายเธอคงไม่ยอม
เราเคยประนีประนอม ออมชอมกันได้ทุกอย่าง
เพราะเธอเคยบอก อย่าทำกับฉันอย่างนี้
เพราะเธอเคยบอก ว่าเธอทนไม่ได้
ไม่รู้สึกได้ไหม เธอบอกใครเล่าจะทนไหว
มีเลือดมีเนื้อหัวใจ ให้ตายซะยังดีกว่า
หิวท้องกิ่วฉันล้า ถึงออกมาไล่ล่าหาเงิน
หมดสิ้นความคิดอับจน ที่เหลือก็คือเรือนร่าง
เพราะเธอเคยบอก อย่าทำกับฉันอย่างนี้
เพราะเธอเคยบอก ว่าเธอทนไม่ได้
แล้วฉันล่ะ ใครเคยเข้าใจฉันไหม
แล้วฉันล่ะ ใครเคยคิดถึงฉันไหม
ฉันต้องนอนกับชาย ที่ฉันไม่เคยรู้จัก
ฉันต้องพลีร่างกายแลกเงิน
เลี้ยงใครต่อใครตั้งกี่ร้อยคน
เพราะเธอเคยบอก อย่าทำกับฉันอย่างนี้
เพราะเธอเคยบอก ว่าเธอทนไม่ได้
แล้วฉันล่ะ ใครเคยเข้าใจฉันไหม
แล้วฉันล่ะ ใครเคยคิดถึงฉันไหม
ฉันต้องนอนกับชาย ที่ฉันไม่เคยรู้จัก
ฉันต้องพลีร่างกายแลกเงิน
เลี้ยงใครต่อใครตั้งกี่ร้อยคน
เธอกำลังไป มองคล้ายฉันเป็นกากเดน
ทุกอย่างเป็นดั่งควรเป็น ฉันเห็นสมควรทุกอย่าง
น้ำตาอยู่ตรงไหน อยู่ในใจไม่ไหลออกมา
ไม่เชื่อคือโชคชะตา นี่คือสิ่งที่ฉันทำและฉันเป็น